Als kind was ik dol op dieren. Ik was dan ook regelmatig te vinden bij een kinderboerderij of op stap met mijn kat. Ik kon uren kijken naar zoemende bijen en rondrennende mieren, of ik ging op zoek naar pissenbedden onder een bloempotje. Als volwassene vergat ik de tijd te nemen om me te verwonderen over alles om me heen. En zoals zoveel mensen besefte ik pas dat er dieren zijn op het moment dat ze voor mijn auto wegspringen.
De laatste jaren ben ik steeds meer buiten te vinden en ik ben hier ook meer over gaan leren. Naast het bijhouden van een moestuin, volg ik de opleiding tot IVN-natuurgids en ben ik aangesloten bij een zoogdierenwerkgroep en vleermuiswerkgroep. Dieren fascineren nog steeds; des te meer omdat ze zich niet zo gemakkelijk aan ons laten zien. Tijdens mijn opleiding tot IVN-gids kwam ik in aanraking met diersporen en ik was dan ook gelijk verkocht. Ik ben iemand die graag puzzelt en bezig zijn met diersporen is voor mij een mix van paaseieren zoeken, safari en CSI in één. Om diersporen te vinden en te duiden, komt alle natuurkennis samen: over de bodem, planten, de seizoenen, de invloed van mensen en natuurlijk kennis over de dieren zelf. Het is de kunst om hieruit het verhaal van een dier te reconstrueren: Welk dier was dit? Waar gaat het naar toe? Waarom was het hier? Wat heeft het gedaan?
Spoorzoeken geeft het buitenzijn een extra dimensie, waarbij je echt onderdeel bent van de natuur. Ik vind het dan ook mooi om mijn kennis te delen tijdens de cursussen en workshops en mensen rijker naar huis te zien gaan.