‘Ben je ooit weleens binnen?’ vroeg een ander lid van het Weylin team me laatst. Ik ben nou eenmaal het liefst buiten in het bos of duin. Dat was al zo toen ik als kleuter met mijn opa en vader over de veluwe struinde. ‘Kijk, hier is een edelhert langsgekomen’ zeiden ze dan, met hun wandelstok wijzend in het zand. Toen ik met de overmoed van een tiener het spoor van een puma volgde op de hoogvlaktes van Wyoming (waar ik toen woonde), genoot ik ook met volle teugen. Tegenwoordig is dat niet anders, buiten vind ik het veel leuker:)
Spoorzoeken wordt ook wel de basis van de wetenschap genoemd en zo voelt het voor mij ook. Als een basis. Als ik wild wil zien, helpt het als ik hun sporen vind. Als ik een boom wil bestuderen, maakt de kennis van diersporen dat het verhaal van die boom veel meer tot leven komt. Spoorzoeken helpt me ook anders te denken: minder resultaatgericht, nieuwsgieriger, aandachtiger. Die verrijking van natuurbeleving en het enthousiasme erover deel ik graag met anderen tijdens de Weylin workshops en cursussen!