Geplaatst: 1 augustus 2018
Elk gebied kent zo zijn eigen sporen. Op de Veluwe vinden we vooral veel sporen van groot wild. Prachtige prenten van edelhert en wild zwijn bijvoorbeeld. Hier, dichter bij mijn huis in Deventer, vinden we langs de IJssel sporen van bever, otter en in de zomer prenten en piksporen van steltlopers die hier de zomer komen doorbrengen. Onze kust heeft ook weer zijn eigen sporen. En het stond al heel lang op mijn verlanglijstje om me daar eens in te gaan verdiepen.
Regelmatig had ik al contact met Gerhard Cadée gehad. Gerhard is gepensioneerd onderzoeker aan het Koninklijk Nederlands Instituut voor Onderzoek der Zee (NIOZ). Als afgestudeerd geoloog heeft Gerhard speciale interesse voor sporen van dieren die in gesteenten opduiken (ichnologie). Hij heeft daarvoor de dieren en hun sporen op het wad uitgebreid bestudeerd.
Toen ik Gerhard om tips vroeg voor locaties om te gaan sporenzoeken resulteerde dat al snel in een afspraak om samen sporen te gaan zoeken in de Mokbaai op Texel. Niet ver van zijn huis en op steenworp afstand van het NIOZ waar hij nog steeds een kamer heeft.
Het is vroeg op voor mij, want ik moet een eind rijden voor ik aankom bij de veerboot. Ik rijd via de dijk door het Markermeer. Een belevenis op zich! Aangekomen bij de veerboot moet ik op zoek naar een parkeerplaats. Anders dan de website doet overkomen valt dat helemaal nog niet mee. Eenmaal gevonden trek ik een sprint richting de boot, zodat ik niet een uur wachten hoef op de volgende. Ik red het, en een snelle overtocht van twintig minuten later leggen we aan op Texel. Gerhard is niet moeilijk te herkennen en enkele minuten later staan we reeds in de Mokbaai de kruipsporen te bekijken van alikruiken, een slakkensoort.
Verderop langs de vloedlijn vinden we vele kleine hoopjes zand. Gerhard legt uit dat ze van een kever zijn. Eentje uit het geslacht bledius, uit de familie van kortschildkevers. Welke soort is op spoor alleen niet verder te determineren. Een scholekster wist er wel raad mee en maakte prachtige sporen op jacht naar deze kevers. Later kreeg ik van Gerhard een artikel met één van zijn onderzoeken toegezonden waarin het belang van deze kevers voor ichnologen beschreven stond. Het voorkomen van dit spoor in gesteenten wijst natuurlijk op de aanwezigheid van vloedlijnen uit een ver verleden.
We lopen terug richting het zich terugtrekkende water. Dan vinden we één van de sporen die hoog op het wensenlijstje stond; het trappelspoor van een kokmeeuw. Deze meeuwen bewegen langzaam achteruit terwijl ze met beide voeten trappelen. Zo komt het bodemleven tevoorschijn en kunnen ze die vangen en eten. Terwijl ze naar achteren lopen levert dat een kenmerkend spoor op. Op de Diersporengroep op Facebook komt het regelmatig voorbij. Waar de meeuw het laatst heeft gestaan kan je de afdrukken van de voeten nog zien staan. Echt een prachtig spoor!
Met een groep lepelaars op de achtergrond lopen we door, helemaal tot aan de andere kant van de Mokbaai bij de marinierskazerne. Onderweg speuren we de grond af naar sporen. Het is een rijk gebied dat deels is afgesloten als natuurgebied. Het houdt ook niet op; trappelkuilen van bergeenden, loopsporen van wulpen & lepelaars en vele andere sporen die je alleen op het wad vinden kan. Ik leer weer veel nieuwe dingen. Eenmaal thuisgekomen is het een hele taak te kiezen uit de vele foto’s die gemaakt zijn. Uiteraard komt de nieuwe kennis allemaal weer terecht op onze gids Diersporengids.nl. Naar de Mokbaai wil ik snel nog eens terug, proberen de sporenmakende dieren op beeld vast te leggen. Absoluut geen straf in dit mooie gebied. Gerhard, dank voor een gezellige en leerzame dag!
Meer weten over sporen? Kom dan op één van onze cursussen of workshops. Zoek je een sporengids? Neem dan een kijkje naar de Weylin Veldgidsen reeks, of onze digitale Diersporengids.nl. Blijf op de hoogte van onze activiteiten en krijg maandelijks bijzondere sporen en weetjes via onze nieuwsbrief Digitale Sporen.